Fumaran tenofowiru dizoproksylu w porównaniu z dipiwoksylem adefowiru w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu B ad 9

Spośród 426 pacjentów otrzymujących tenofowir DF, 39 pacjentów (8 pacjentów w badaniu 102 i 31 pacjentów w badaniu 103) miało wiremię (poziom DNA wirusa HBV> 400 kopii na mililitr); 10 miało przełom wirusologiczny, a 29 nie. Piętnastu pacjentów miało polimorficzne zmiany miejsca, 2 zachowały zmiany w miejscu, 11 nie zmieniło się, a 10 nie mogło być genotypowane. Jeden dodatkowy pacjent, który wcześniej przerwał leczenie, miał wirus z polimorficznymi zmianami miejsca. Dwie zachowane zmiany miejsca nastąpiły bez przełomu wirusologicznego; ocena fenotypowa wykazała albo pełną podatność na...